Cuma, Aralık 2


 Bazen nasıl da güzel bir gökyüzü altında yaşadımızı unutuyoruz. Gündelik işlerin koşturmacasında başımızı kaldırıp göğün sonsuz maviliğinde kaybolmak, bir anlığına da olsa zamanı durdurmak, hayatın sandığımız o telaşlarımızı bırakmak ne zor. Oğluma hep söylerim, nasıl bir durumda olursan ol, başını kaldırıp gökyüzüne bakmayı hiç unutma. Hiçbir şeyin çözümü değil biliyorum, yine de o anın verdiği çoşku, gün gelip diğer şeyler gelip geçtiğinde yanımıza kar kalacak. Ki biliyoruz, hayatta geçmez dediğimiz her şey geçip gidiyor. Yaşıyorsak hakkını vermek, kafamızı kaldırıp göğün maviliğine bakmak, bir nefes, bir mola küçük bir sevinç koparmak kendimiz için. Zaten mutluluk ve sevinç böyle anlardan ibaret değil de nedir?


fotoğraf : ben şahsen bizzat kendim 

Hiç yorum yok: